Veteranentoernooi

Op 11 juni stonden ze er weer allemaal: de vintage-pongers, de diesels, de old-timers, oftewel de veteranen van UTTC. Nou ja, allemaal? Enkele krasse knarren (hoewel eerder knapen) hadden zich in het betertoernooi geplaats bij de laatste zestien, waardoor ze diezelfde avond (en in dezelfde zaal) de achtste finale moesten spelen. Daarnaast had uw voorzitter zich te elfder ure teruggetrokken met een vaag verhaal over een elleboog, en had uw gedienstige verslaggever zich op de avond zelf afgeschreven ‘om uit te komen met de poule-indelingen en de tafels’. Gelooft u het?

Hoe dan ook, 14 man sterk werd er afgetrapt met twee vijfkampen en een vierkamp. In poule A waren de verhoudingen duidelijk: bijna alle potjes gingen met 3-0 een kant op. Op basis van de plaatsingslijst was het Li Bin die voor de verrassing zorgde door Henk terug te wijzen. In poule B ging uiteindelijk alles volgens rating, al had Wim nog aardig wat moeite met Remco, en vochten Ton en Gerhard (zoals het hun betaamt) een marathonpot uit. In poule C tenslotte was het spannend tussen Harry en Ronald, met uiteindelijk toch de eerste ‘on top’, En rekende Haijte vrij gedecideerd af met Otto.

Na dit inleidende gestrubbel kwam de fase ‘when the going gets tough’ oftewel de periode waarom de mannen van de jongens worden gescheiden, oftewel de finalerondes. In de eerste plaats toonde Gerhard zich de ware doyen van de club door Vincent genereus de kelderzege te gunnen en laatste te worden. Op zich al een prijs waard. In finalepoule 4 kregen clubbestuurders Ton en Jan te maken met kersvers lid Ronald. Die maakte het beide moeilijk genoeg maar uiteindelijk was het Ton die een zoen van de organisator in ontvangst mocht nemen. Finalepoule 3 dunde meteen al uit omdat Harry zich terugtrok, hij had zijn kruit verschoten. Henk rekende uiteindelijk af met Remco, zij het nipt. In finalepoule 2 liet Otto zien wat dat is, een tweede jeugd. Afgetekend hield hij Li Bin en Wim achter zich. In finalepoule 1 tenslotte wist Haijte Erik nog wel een gamepje af te snoepen, maar de echte finale was toch die tussen Wouter en Erik. Zullen we ze debutant-veteranen noemen? Hoe dan ook, de twee heren maakten er een leuke pot van met Wouter als terechte winnaar.

Bij de prijsuitreiking werden de bekers zeer gewaardeerd, en de snoepjes die de hekkensluiter en de runner-down (zeg je dat zo) kregen als dank voor toch een hele avond ballen. Toen het bekerteam even later ook de zege binnensleepte was het feest compleet; waarin bleek dat onze veteranen in meer opzichten doorgewinterd zijn.