Vuurmansbeker 2018: Veteranen, rijzende sterren, usual suspects, en de reglementen

Op 3 december stonden ze er weer: de tien aller-allerbeste spelers van de club. En nou niet zeuren over elo-ranglijsten en dergelijke: leden die daar leuk in scoren maar die avond niet ter plekke waren horen gewoon niet bij de tien clubtoppers, zo is de definitie gewoon. De line-up bestond uit een flink aantal bekende koppen, met veel Gi’s en Mar’s in de voornamen, en natuurlijk Thomas, Haijte, Erik en Jurian. Terug van weggeweest waren Wilco en Otto.

In de twee poules waren er maar weinig potjes die volledig streeploos schoon gewonnen werden. Otto en Wilco eindigden weliswaar als lijstduwers maar ook zij konden de zaal met opgeheven hoofd verlaten. In poule Hans waren de twee Gi-halvefinalisten (respectievelijk -deon en -do) wel vrij duidelijk, Haijte kon zijn stunt van vorig jaar (halve finale ten koste van Remy) niet herhalen maar blijft voor menigeen een lastige klant.

In Poule Jo liepen de zaken echter wat ingewikkelder. Thomas eindigde bovenaan, Erik verraste Mark met 3-2, Mark won met 3-1 van Martin en Martin won met 3-0 van Erik. Drie met evenveel punten! En game-saldi’s van -2 voor Erik, +1 voor Mark en ook +1 voor Martin. Hoe nu? Uw razende toernooileider had goddank een laptop met internetverbinding meegenomen en ging dus maar op zoek naar de reglementen (al stelde Mark nog drie beslissingsgames voor). Uit de krochten van de NTTB-site kwam een duidelijk antwoord: in dergelijke gevallen telt het hoogste quotiënt: aantal gewonnen games gedeeld door aantal verloren games. Voor Martin dus 4/3, voor Mark 5/4 (en voor Erik 3/5), en aangezien 1,33 meer is dan 1,25 was Martin het baasje en Mark het haasje. Ton bevestigde weken later als ervaren toernooiregelaar deze rekenregel, al had wiskundige Simon er na afloop op de fiets nog zo z’n eigen ideeën over (wiskundig heel verantwoorde natuurlijk, en ja, met een andere uitkomst Mark!).

Anyway, in de kruisfinales kon Gido voor de verandering dus niet Mark tot wanhoop drijven maar moest hij aan de bak tegen Thomas. Niet dat het niet spannend was, maar Thomas was wel duidelijk de winnaar. In de andere halve finale kwam Martin, zoals het een jonge hond betaamt, met 2-0 in games voor. Gideon, zoals het een oude vos betaamt, kwam op sluipvoeten terug tot 2-2 maar had het in de vijfde game weer razend moeilijk. Via 5-9 en 8-10 en met de teentjes over de rand van de afgrond sleepte hij de pot uiteindelijk toch binnen.

In de finale, zoals gewoonlijk streng doch rechtvaardig geleid door Hans Vuurmans, probeerde Gideon wederom zelf steeds minder fouten te maken en zijn tegenstander langzaam er steeds meer te laten maken, maar de brille en het spingeweld van Thomas waren hem dit keer toch teveel. Daarom mocht Thomas ook dit jaar, na een korte dankspeech van Hans Vuurmans, de wisselbeker omhooghouden.

P.S. Uw toernooileider had het een beetje druk in die weken dus de formuleren met uitslagen zijn zoekgeraakt en foto’s zijn er ook al niet genomen. Mocht u twijfelen aan bepaalde uitslagen (hum, tja… ik dacht dat ’t zo was) of zich afvragen of dit toernooi überhaupt heeft plaatsgevonden (echt wel!): nadere informatie bij de pakweg 20 ooggetuigen. Nee, ik heb ze niet allemaal omgekocht.