Clubkampioenschappen senioren UTTC 2018

Op 12 en 19 januari konden alle UTTC’ers elkaar weer eens te lijf. Nu ja, achter de tafel dan, en in een strak toernooischema. De eerste avond was het ‘echte’ open toernooi, waarbij iemand als Ton bij wijze van spreken ook kampioen kan worden (als hij iedereen op de één of andere manier weet te verschalken. De tweede was een serie meerkampen, ingedeeld op sterkte, vooral lekker om het luie vakantiezweet eruit te werken en het broodnodige wedstrijdritme op te doen voor de competitie.

De eerste ronde van het open toernooi (drie- en vierkampjes) leverde toch al een paar verrassingen op: René liet zich verrassen door Radik en werd daardoor tot de verliezersronde veroordeeld (waarover later meer), Wilco won van Haijte en Erik van Martin. De verliezersronde bestond vervolgens uit twee vierkampje en één driekampje waaruit en finale driekamp werd gedestilleerd. In poule A een paar spannende potjes met uiteindelijk Remco als winnaar, in poule B kreeg diesel René de smaak te pakken, en in poule C was Li Bin duidelijk te sterkste. Bij het begin van de finalepoule waren deze drie helden al duidelijk wat vermoeid. Want: het scoreverloop werd grillig, en (belangrijker): de heren hielden de game-standen niet meer bij. Slot van heet liedje was natuurlijk dat elk van de drie één potje met 3-1 gewonnen had (punten tellen dus), en dat niemand meer enig benul had van de game-standen. Het eerste voorstel van de toernooileider om dan nog drie potjes ‘best of 1’ te spelen trokken de heren echt niet meer, en zo werd uiteindelijk door loting bepaald dat Li Bin de tweede prijs kreeg en Remco de eerste. René was dus het schlemieltje van de avond.

In de winnaarsronde vielen de spelers bij bosjes uit, zoals dat natuurlijk hoort in een afvalsysteem. In de 8^e finale vielen keurig alle nummers 2 uit elke poule weg, behalve dan Martin die poulewinnaar Wilco achter zich hield. In de kwartfinale deden Thomas, Gido en Mark precies wat ze als nummers 1-3 van de plaatsingslijst moesten doen, namelijk winnen van Erik, Martin en Marco (over hem nog meer qua tweede avond). Alleen Wouter (vijfde geplaatst) won overtuigend van Marc (vierde). In de halve dreef Gido Mark weer eens tot wanhoop door deze volledig het initiatief te laten en heel veel terug te halen, met een straight winst tot gevolg; Thomas won in vieren van Wouter. Zo was de finale een reprise van die van vorig jaar, met dezelfde winnaar. En net als vorig jaar sloeg Thomas op matchpoint een killer blok… dit jaar ging ’ie echter mis waardoor het pas bij het volgende punt bekeken was. Al met al een terecht winnaarskoppel.

Niet onbelangrijk om te vermelden dat er dit jaar twee speciale prijzen waren, één voor de wereldbal van de avond en één voor de dito blooper. Een deskundige jury bestaande uit prof. mr. dr. J.E.E.M.I.G Broers gaf de wereldbalprijs volkomen terecht aan Clemens, die Mark in stomme verbazing achterliet door in verloren positie de bal langs de netpost te slaan, terwijl hij al ondersteboven in een hoek lag (zoiets toch Jurian?). En de winnaar van de blooperprijs? Dat zijn we met z’n allen meteen compleet vergeten, zoals dat hoort met zulke dingen.

Het meerkamptoernooi op de 19^e werd gespeeld in vier poules. Een paar observaties:

• Een bestuurlijk onderonsje tussen Jan van Kuik en Ton dat vijf games nam ; duren die bestuursvergaderingen ook zo lang heren?
• Een met drie spelers gedeelde tweede plaats in poule D (maar goddank hadden de mannen dit keer wel de game-standen genoteer), met Ton als resulterende nummer 2 en Gerben als winnaar van deze poule.
• Een poule C waar Li Bin nu de eerste prijs pakte, en zonder loten maar wel na een heel krappe winstpartij tegen Clemens. Deze werd met Remco gedeeld tweede en waar uw toernooileider de poet al bijna aan Remco had uitgedeeld moest die toch echt naar Clemens.
• Bouke en Radik speelden hun pot in deze poule in vijven, maar de vijfde ging met 11-1 naar Bouke. Even iets geslikt tussendoor Bouke?
• Een poule B waarin liefst 9 van de 21 potjes in vijf games ging, iedereen was er duidelijk op gebrand zijn 0 euro inschrijfgeld er goed uit te halen.
• Wim was in deze poule 7^e geplaatst maar eindigde wel mooi op de derde stek. Als je motivatie wilt tappen moet je nog steeds bij Wim zijn!
• In deze poule Erik als winnaar; hij won in drieën van nummer twee Martin, zij het twee games met twee punten verschil. Martin verleende ook Steven nog voorrang maar die liet in andere wedstrijden teveel liggen.
• In poule A een Herschel als gastspeler: Maxime, de zoon van Danny. En een oude bekende: Luuk, wereldberoemd in de duo-competitie maar niet vaak meer present op de clubavondjes. De heren speelden in de tweede ronde meteen al een pot in vijven tegen elkaar met Maxime als winnaar.
• Marco maakte in de eerste ronde korte metten met Mark, in tegenstelling tot de week ervoor. Voor Mark het startsein voor een beroerde avond, met alleen winst tegen Marc.
• Mark ging dus ook met 3-0 de bietenbrug op tegen Luuk, maar hij zette dat de maandag erop in de duo-competitie meteen weer recht. Clubkampioenschap is één ding, maar de kleuren van je dorp verdedigen, zelfs al is het Bunschoten, dat is toch wat anders voor die jongen.
• Thomas ging drie ronden volgens schema maar hij verloor vervolgens met 13-11 in de vijfde van Maxime. Dat dreigde hem noodlottig te worden, maar de ronde erna won Marco van Maxime. Sommigen dachten al aan punten tellen met drie nummers één (en raad eens wat? De game-standen waren niet genoteerd!). Maar Maxime had in de eerste ronde een schoonheidsfoutje begaan door van Marc te verliezen, wat voor Thomas de eerste plaats opleverde en voor Marco de tweede.

Bekers werden er die avond niet uitgereikt, wel brandbare domtorentjes. De enige die met bekers naar huis ging was Marc, naar eigen zeggen om de inscripties op de wisselbekers sinds 2014 maar weer eens bij te werken. Houd hem in de gaten, dat mannetje!